عامل بیماری
ویروس های آبله میمون (ویروس آبله میمون، جنس اورتوپاکس ویروس) در جوندگان (میمون ها استثنائاً مبتلا می شوند) در غرب و مرکز آفریقا (به ویژه در نیجریه و کنگو) رایج است. شایع ترین عفونت های انسانی نیز در این کشورها یافت می شود. مواردی که در حال حاضر در اروپا و آلمان مشاهده شده اند ناشی از نوع غرب آفریقای ویروس است.( انستیتو روبرت کخ آلمان)
مسیر عفونت
انتقال ویروس آبله میمون از فردی به فرد دیگر تنها از طریق تماس نزدیک اتفاق می افتد، اما می تواند از طریق تماس با مایعات بدن یا پوسته طاول آبله میمون واحتمالاً در زمینه فعالیت جنسی نیز رخ دهد. انتقال در مرحله پرودرومال نیز با تماس چهره به چهره از طریق ترشحات تنفسی دفعی امکان پذیر است، اما عفونی بودن آبله میمون به طور قابل توجهی کمتر از آبله و آبله مرغان است.
کلینیک
دوره کمون آبله میمون بین 7 تا 21 روز است. اولین علائم بیماری تب، سردرد، درد عضلات و کمر و تورم غدد لنفاوی است. چند روز پس از شروع تب، ضایعات های پوستی ایجاد می شود که همزمان از مراحل ماکولا، پاپولا، وزیکول و پوسچول عبور می کند و در نهایت پوسته می شود و می ریزد. ضایعات پوستی اغلب از صورت شروع می شود و سپس به سایر قسمت های بدن گسترش مییابد. در برخی موارد گزارش شده اخیراً (مه 2022)، به ویژه، شروع ضایعات در ناحیه تناسلی نیز گزارش شده است.
تشخیص
در صورت وجود علائم بالینیخاص در ارتباط با تماس با حیوانات، سابقه سفر، تماس با افرادی که آلودگی به آبله میمونیا موارد مشکوک به عفونت ثابت شده است، تشخیص آزمایشگاهی برای ویروسهای آبله میمون باید انجام شود. با توجه به موارد فعلی عفونت های غیر مرتبط با سفر افزایش هوشیاری بسیار لازم است.
تشخیص آزمایشگاهی :
با استفاده ازروشPCR(Orthopoxvirus-DNA)
موارد مشکوک باید به طور واضح و بدون ابهام به عنوان موارد مشکوک به آبله میمون علامت گذاری شوند .