LexiconMethicillin-Resistant Staphylococcus aureus(Lexicon) (MRSA)
تاریخ ایجاد و یا تغییر 1400/11/3
پارامترهای موجودMRSA-culture
عامل عفونت:
استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) سویه هایی از S. aureus هستند که دارای یک پروتئین اتصال تعدیل شده برای آنتی بیوتیک های بتا لاکتام (رمزگذاری شده توسط -Den mecA) هستند. در نتیجه ، میل ترکیبی آنها نسبت به تمام آنتی بیوتیک های بتا لاکتام کم است .به همین دلیل این گروه از آنتی بیوتیک ها دیگر برای درمان عفونت های MRSA قابل استفاده نیستند.
راه سرایت و انتشار بیماری:
MRSA در افراد سالم نیز، بویژه در نازوفارنکس قابل تشخیص است. علاوه بر انسان ، این عامل بیماری زا در قلمرو حیوانات (به ویژه در خوک ها) نیز گسترده است. انتقال حیوان به انسان امکان پذیر است. این معمولاً از طریق تماس مستقیم یا غیرمستقیم خصوصاً از طریق دست اتفاق می افتد. در صورتی که عامل پاتوژن بتواند از سد محافظ طبیعی پوست ( یا بافت مخاطی) عبور کند ، عفونت می تواند به صورت درون زا و یا برون زا رخ دهد. قابل توجه است که شیوع عفونت های ناشی از MRSA  از گونه های حساس به آنتی بیوتیک بیشتر نیست ، اما درمان آنها به دلیل مقاومت بسیار دشوار است.
کلینیک:
MRSA می تواند شرایط مختلف بالینی ایجاد کند.
عفونت های رایج عبارتند: از آبسه ، عفونت های پوستی عمیق و بافت نرم ، عفونت های ثانویه زخم ، ذات الریه ، عفونت های دستگاه ادراری ، اسپوندیلودیسیت و آندوکاردیت.
تشخیص:
در صورت مشکوک بودن به یک عفونت ، باید همواره ، با برداشت نمونه از ناحیه عفونت (ترشحات ، پونکتات و اسمیر) به جستجوی میکرواورگانیسم پرداخت. این تنها راه شروع درمان مناسب با آنتی بیوگرام است.  
درمان و پیش گیری:
درمان فقط باید براساس آنتی بیوگرام انجام شود. کلونیزاسیون (یعنی بیماری نیست) با MRSA معمولاً با اقدامات آنتی سپتیک و ضد عفونی کننده (به اصطلاح درمان ریشه کن کردن) درمان می شود: درمان کلنی ها در ناحیه پوست و غشای مخاطی با مواد ضد عفونی کننده و آنتی بیوتیک های موضعی باید طی 5 روز انجام شود. برای جلوگیری از شیوع MRSA در بیمارستان ها ، لازم است که بیمار را ایزوله نموده و از روپوش / دستکش مخصوص استفاده کرد .