افزایش کلراید (هیپرکلرمی):
افزایش کلرید در خون هیپرکلرمی نامیده می شود. هیپرکلرمی می تواند ناشی از اختلالات تعادل اسید و باز باشد. این ممکن است منجر به اسیدی شدن بیش از حد خون (اسیدوز) گردد. اختلال تعادل اسید و باز اغلب مربوط به از دست دادن بی کربنات است که نقش مهمی در حفظ مقدار pH در بدن بعهده دارد. در این موارد بدن سعی می کند با کاهش دفع کلرید ، سطح بی کربنات کم را جبران کند.
علل افزایش بیش از حد کلرید:
- بیماری کلیوی
- اسهال ( همراه با از دست دادن بی کربنات)
- اسیدوز توبولی کلیه (اختلال در دفع اسید توسط کلیه ها)
- تزریق کلرید سدیم
- استفاده از مهارکننده های کربنیک انیدراز (Carbonic anhydrase) (داروهایی که برای درمان گلوکوم یا صرع استفاده می شوند)
علاوه بر این ، مقدار زیاد کلرید می تواند ناشی از کتواسیدوز دیابتی باشد که باید بلافاصله با مراقبت های ویژه درمان شود. علائم معمول کتواسیدوز دیابتی شامل تنفس کوتاه و عمیق ، درد شکم ، بی توجهی به محیط اطراف و گیجی یا بوی استون در هوای بازدهی است.
از آنجا که مقدار کلرید با مقدار سدیم ارتباط نزدیک دارد و توسط همان سیستم تنظیم می شود ، لذا تغییر سطح کلرید ممکن است که با تغییر مقادیر سدیم همره باشد.در موارد افزایش مقادیر کلرید ، باید علل آن توسط پزشک مشخص و تحت درمان قرار گیرد.
توصیه می شود از محصولات با محتوای نمک بالا در رژیم غذایی اجتناب شود.