Lab TestProlactin
تاریخ ایجاد و یا تغییر 1400/11/3
متدECL/CLIA
نوع و حجم نمونه0.5ml serum
نمونه خون نباید بعد از معاینه زنان (لمس پستان) یا معاینه گالاکتوره گرفته شود. افزایش متوسط غلظت  پرولاکتین می تواند به دلیل استرس ایجاد شود.
اندیکاسیونزنان: اولیگو- آمنوره ، گالاکتوره ، نارسایی جسم زرد ، چرخه های بدون تخمک گذاری ، ماستودینی ، ماستوپاتی ، عقیم بودن مردان: اختلالات و قدرت میل جنسی ، هیپوگنادیسم ، گالاکتوره ، توده مشکوک سوپرا سلار
محدوده مرجعبه جواب آزمایش مراجعه نمائید.
تفسیرافزایش مداوم پرولاکتین در سرم بدون بارداری یا شیردهی پس از زایمان ، نشان دهنده هایپر پرولاکتینمی است.
دلایل احتمالی هایپر پرولاکتینمی:
– پرولاکتینوما
-اثر برخی داروها نظیر:
a-Methyldopa, Reserpin, Phenoxybenzamin, Phentolamin, Propranolol, Metoclopramid, Cimetidin, Ranitidin, Phenothiazine, Butyrophenone, cyclic Antidepressiva, Hormones(estrogens, TRH), pituitary stalk lesion (Trauma, Tumor), Hypothyreosis,
همچنین نارسائی کلیه، چاقی مفرط و پس از حملات صرع .  
اطلاعات کوتاهجهت تشخیص هیپرپرولاکتینمی “عملکردی” (نهفته) یا افزایش موقتی سطح پایه، انجام آزمایش تحریک با متوکلوپرامید (آزمایش MCP) (10 میلی گرم متوکلوپرامید ، نمونه گیری قبل و 30 دقیقه پس از تزریق) مفید است.
اطلاعات بیشترپرولاکتین یک هورمون تک زنجیره ای پلی پپتیدی است که توسط غده هیپوفیز قدامی (Anterior pituitary lobe) ترشح می شود. ترشح توسط هیپوتالاموس با استفاده از دوپامین (فاکتور مهار کننده پرولاکتین) و فاکتور آزاد کننده پرولاکتین (PRF) کنترل می شود. بعلاوه پرولاکتین در جفت نیز سنتز می شود و در مایع آمنیوتیک وجود دارد. پرولاکتین در زنان مسئول تحریک و حفظ تولید شیر است. در دوران بارداری و شیردهی پس از زایمان ، سطح پرولاکتین سرم می تواند 10 تا 20 برابر افزایش یابد. استروژن ها با کاهش تحریک پذیری سلول های لاکتوتروپیک هیپوفیز قدامی نسبت به دوپامین ، باعث ترشح پرولاکتین می شوند. محرک های لمسی نوک پستان (دوره شیردهی) منجر به افزایش ترشح PRL می شود.
ارزیابیدر غدد شناسی بالینی، هیپرپرولاکتینمی شایع ترین اختلال عملکردی در محور هیپوتالاموس- هیپوفیز است. هایپر پرولاکتینمی اغلب منجر به گالاکتوره ، آمنوره و عدم تخمک گذاری در زنان و ناتوانی جنسی و هیپوگنادیسم در مردان می شود. غلظت PRL تحت ریتم شبانه روز است و در طول روز به نیمی از مقدار پایه صبح کاهش می یابد و سپس در هنگام خواب در صبح زود دوباره افزایش پیدا می کند.
دلایل احتمالی هایپر پرولاکتینمی:
* افزایش سلولهای تولید کننده پرولاکتین (هایپرپلازی ، پرولاکتینوم). بیماری های هیپوتالاموس (کرانیوفارنژیوم ، ژرمینوم ، گلیوم ، هامارتوم ، متاستاز و غیره)
* بیماری های هیپوفیز (سندرم سلا [1]خالی ، مننژیوم داخل [2]سلا، قطع [3]عروق پورتال با عوارض ساقه هیپوفیز و غیره)
* کم کاری تیروئید ، چاقی مفرط ، نارسایی کلیه ، سیروز کبدی ، فرایندهای دیواره قفسه سینه (تروما ، زونا) ، آسیب های نخاعی و غیره.
* داروها: به ویژه داروهای ضد افسردگی ، ضد استفراغ ، آنتی هیستامین ، داروهای ضد فشار خون ، آنتاگونیست های دوپامین ، داروهای اعصاب ، مواد افیونی ، مهار کننده های تخمک گذاری و غیره
* 30٪ از کل سرطان های پستان
* بارداری ، شیردهی
* ریتم شبانه روزی ، خواب
* استرس جسمی و روانی ، تشنج صرعی
حتی افزایش متوسط ​​پرولاکتین نیز می تواند از نظر بالینی اهمیت داشته باشد ، به خصوص در نارسایی جسم زرد. در چنین مواردی (یا سطح مرزی پرولاکتین) ، اندازه گیری ذخایر PRL هیپوفیز ،پس از تحریک با TRH یا متوکلوپرامید، می تواند آنچه را که به عنوان هایپرپرولاکتینمیای نهفته شناخته می شود ، تشخیص دهد
توجه : افزایش مقادیر پرولاکتین بدون علائم کلینیکی می تواند ناشی از اشکال دیمر یا پلیمری از مولکول PRL (ماکروپرولاکتین) باشد ، که اثر هورمونی آن در مقایسه با مولکول طبیعی PRL به طور قابل توجهی کاهش می یابد. با این حال ، ماکروپرولاکتین می تواند هایپر پرولاکتینمی را در اندازه گیری های آزمایشگاهی شبیه سازی کند. تشخیص ماکروپرولاکتینمی را می توان با آزمایش پرولاکتین پس از رسوب PEG یا روشی که حساسیت کمتری نسبت به ماکروپرولاکتین دارد ،انجام داد.

[1] Empty-sella-Syndrom

[2] intracellular meningioma

[3] Disruption of the portal vessels in pituitary stalk affections