Plasminogen Activator Inhibitor 1 – PAI-1 عامل اصلی خنثی شدن و مهار سریع Tissue Plasminogen Activator T-PA در زمان لیز شدن فیبرین می باشد. PAI-1 توسط برخی از سلول ها از جمله سلول های کبدی، سلول های عضله صاف، سلول های چربی و پلاکت ها تولید و در فضای بین سلولی و در جریان خون وارد می شود. در شرایط پاتولوژیک، سایر سلول ها از جمله سلول های توموری، سلول های اندوتلیالی نیز در پاسخ به سایتوکاین های التهابی مقادیر زیادی PAI-1 را ترشح می کنند.
مقادیر بیش از حد PAI-1 سبب منع تبدیل پلاسمینوژن به پلاسمین شده و تولید محدود پلاسمین سبب منع برش خوردن و تجزیه فیبرین و در نتیجه تجمع فیبرین در عروق خونی و پایداری لخته خون گردیده و در نتیجه به عنوان عامل خطر جهت ترومبوز و ایست قلبی محسوب می شود.
یکی از دلایل افزایش بیش از حد PAI-1 در پلاسما، پلی مرفیسم ۴G/5G در منطقه پروموتری ژن PAI-1 می باشد که به فرم مغلوب به ارث می رسد. این پلی مرفیسم در اثر حذف یک باز گوانین در مقر ۶۷۵- ژن PAI-1 صورت می گیرد. آلل ۴G سبب رونویسی بیش از حد ژن PAI-1 می شود. در عوض فرم وحشی ۵G به فاکتور مهاری متصل می گردد. نقص در اتصال فاکتور مهاری در ژنوتیپ ۴G/4G سبب افزایش ۲۵ درصدی در غلظت PAI-1 در پلاسما نسبت به افراد دارای ژنوتیپ ۵G/5G می گردد.
متد: Real-Time PCR
کاربرد:
– بیماری های قلبی عروقی
– ترومبوزهای وریدی شریانی
تفسیر :
– ژنوتیپ 4G/4Gبا افزایش سطح PAI-1 و در نتیجه کاهش فعالیت فیبرینولیز همراه است. موارد هوموزیگوتی 4G-Allel ، بخصوص در صورت وجود فاکتورهای ریسک ارثی دیگر، گرایش به بیماریهای قلبی عروقی وترومبوز را افزایش می دهد .
مثبت بودن این تست نشانه وجود جهش در ژن PAI-1می باشد و گزارش مثبت آن به دو صورت Heterozygote (وجود یک الل جهش یافته 4G/5G) و یا Homozygote ( وجود دو الل جهش یافته 4G/4G) می باشد.
بررسی جهش های PAI-1 به پزشک در شناسایی ریسک ترومبوز و ایست قلبی کمک می کند.
Plasminogen Activator Inhibitor 1 (PAI-1) عامل اصلی خنثی شدن و مهار سریع Tissue Plasminogen Activator (T-PA) در زمان لیز شدن فیبرین می باشد.
یکی از دلایل افزایش بیش از حد PAI-1 در پلاسما، پلی مرفیسم 4G/5G در منطقه پروموتری ژن PAI-1 می باشد که به فرم مغلوب به ارث می رسد.
این پلی مرفیسم در اثر حذف یک باز گوانین در مقر 675- ژن PAI-1 صورت می گیرد. آلل 4G سبب رونویسی بیش از حد ژن PAI-1 می شود. در عوض فرم وحشی 5G به فاکتور مهاری متصل می گردد. نقص در اتصال فاکتور مهاری در ژنوتیپ 4G/4G سبب افزایش 25 درصدی در غلظت PAI-1 در پلاسما نسبت به افراد دارای ژنوتیپ 5G/5G می گردد.