Lithium

Lab Test	Lithium (Antidepressant)
تاریخ ایجاد و یا تغییر	1400/11/3
متد	Colorometric test
نوع و حجم نمونه	0.5ml سرم
اندیکاسیون	-کنترل درمان توسط لیتیم -بررسی مسمومیت با لیتیم -علایم مسمومیت خفیف: استفراغ، سرگیجه، نیستاگموس -علایم مسمومیت متوسط: بی اشتهائی، تاری دید،پرش اندامها، اختلال هوشیاری -علایم مسمومیت شدید: تشنج و کما
محدوده مرجع	به جواب آزمایش مراجعه نمائید.
اطلاعات کوتاه	نیمه عمر: 18 تا 36 ساعت ، حالت ثابت بعد از تقریباً 1 هفته
اطلاعات بیشتر	لیتیوم پس از مصرف خوراکی به سرعت و تقریباً به طور کامل جذب می شود. حداکثر غلظت پلاسما بعد از 0.5 – 3 ساعت (لیتیم استات) یا 4 – 4.5 ساعت (کربنات لیتیوم) ملاحظه می شود. حالت پایدار پس از 1 هفته حاصل می شود. لیتیوم متابولیزه نمی شود. نیمه عمر حذف به طور متوسط ​​24 ساعت ، در افراد مسن30-36 ساعت و 18 ساعت در جوانان است. دفع لیتیم تقریباً به طور کلی کلیوی است. اندیکاسیون تعیین سطح لیتیم : هفته ای یک بار تا رسیدن به دوز درمانی مطلوب ، سپس شش ماه اول یک بار در ماه و سپس معمولاً هر 2 تا 3 ماه. اندازه گیری های اضافی: -بعد از تغییر دوز -هنگام ایجاد بیماری های مشترک -پس از تغییرات چشمگیر در مصرف سدیم یا مایعات -هنگامی که علائم مسمومیت با لیتیوم ظاهر می شود
ارزیابی	حتی با عملکرد طبیعی کلیه ، در طول درمان نوسانات زیادی در غلظت لیتیوم در سرم رخ می دهد. لیتیوم دارای یک پنجره درمانی باریک است. آستانه بروز علائم مسمومیت در افراد مختلف متفاوت است ، به طوری که در برخی از موارد ، اولین علائم مسمومیت با لیتیوم حتی در غلظت های درمانی در پلاسما رخ می دهد. در بیماران مسن و بیماران با وزن کمتر از 50 کیلوگرم، ممکن است که اثر درمانی لیتیم در غلظت سرمی کمترظاهر شود. دلایل افزایش سطح لیتیوم در سرم: کاهش میزان کلیرانس لیتیوم توسط کلیه به دلیل تجویز داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی ، مهارکننده های ACE ، آنتاگونیست های گیرنده آنژیوتانسین II ، ادرار آورها و استروئیدها. ترکیب با آنتی بیوتیک های تتراسایکلین و مترونیدازول ؛ ترکیب با داروهای ضد صرع ، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای ، متیل دوپا ، آنتاگونیست های کلسیم ؛ نارسایی کلیه؛ کمبود سدیم و آب ؛ بیماری آدیسون دلایل کاهش سطح لیتیوم در سرم: افزایش دفع لیتیوم در ترکیب با داروهای ادرار آور اسموتیک و مهارکننده های کربونیک آنهیدراز از جمله استازولامید. ترکیب با متیل گزانتین ها ، اوره ، مواد قلیایی (به عنوان مثال بی کربنات سدیم) ؛ ترکیب با تتراسایکلین ؛ مصرف زیاد سدیم و آب.