Lexicon HIV-Infection AIDS Acquired immune deficiency syndrome
تاریخ ایجاد و یا تغییر 1400/11/3
پارامترهای موجودHIV-1/2-antibody (p24-Antigen and total antibody)HIV-1 confirmation testHIV-2 confirmation testHIV-1 viral load (quantitative)
عامل عفونت:
ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) یک RNA- ویروس (رترو ویروس) است که اولین بار در سال 1983 در انسان شناسایی شد. این ویروس در دو نوع (HIV-1 و HIV-2) و زیرگروه ها (گروه HIV-1 :M   ، N ، O و    HIV-2 : A-G) شناخته شده است.

راه سرایت و انتشار بیماری: عفونت با HIV از طریق تماس جنسی یا خونی و همچنین از زنان باردار آلوده به کودک رخ می دهد. خطر ابتلا به عفونت HIV پس از زخم با سوزن های آلوده به HIV حدود 0.3٪ است ، اما به بار ویروسی بیمار شاخص ، شدت آسیب و میزان مایع عفونی منتقل شده نیز بستگی دارد. HIV-1 گروه M در سراسر جهان ، گروه N فقط در کامرون و گروه O به طور عمده در آفریقای غربی شیوع دارند. در اروپای غربی و آمریکای شمالی ، گروه HIV-1 گروه M ، زیر گروه B حاکم است. HIV-2 به ویژه در غرب آفریقا گسترده است.

کلینیک:
– عفونت حاد HIV: بیماری شبه آنفولانزا است که معمولاً 2 تا 6 هفته پس از عفونت ظاهر می شود که با  تب ، لنفادنوپاتی ، بثورات ریز همراه است. همچنین روند های بدون علامت نیز مشاهده می شود.
– دوره تأخیر (طی سالها): عفونت بدون علامت و با کاهش آهسته عملکرد ایمنی سلولی همراه است.
– کمپلکس مرتبط با ایدز (AIDS-related Complex=ARC): شامل لنفادنوپاتی ، تب ، اسهال ، بیماری عمومی و غیره می شود .
– ایدز (AIDS): با وقوع عفونت های فرصت طلب ، تومورها یا بیماری های دیگر همراه است که ایدز را تعریف می کنند.

  تشخیص:
– HIV-1/2 Ab : تست تشخیصی در موارد مشکوک به عفونت HIV یا غربالگری HIV. آزمایش نسل چهارم شامل تشخیص آنتی بادی های HIV-1 از جمله گروه O (HIV-1 + “O”) و آنتی ژن HIV-2 و  p24 می باشد. در صورت عفونت ، HIV-Ab معمولاً 3 تا 4 هفته ، حداکثر در 12 هفته و بندرت 6 ماه پس از قرار گرفتن در معرض خطر، قابل تشخیص است. پس از قرار گرفتن در معرض خطر یا آسیب توسط سوزن ، کنترل HIV1 / 2-Ab پس از 6 و 12 هفته وسپس 6 ماه توصیه می شود. آنتی ژن HIV-p24 تقریباً 10-12 روز قبل از آنتی بادی اختصاصی HIV قابل تشخیص است.

– تست تأیید HIV-1 (وسترن بلات): در صورت مثبت بودن تست HIV-1 انجام تست تأیید الزامی است. در جریان سرو کانورژن ، آنتی بادی بر علیه آنتی ژن های مختلف HIV ظاهر می شود. چنانچه تشخیص ویروس HIV-Ab برای اولین بار صورت گرفته باشد، لازمست که نتیجه این تست توسط یک نمونه سرم دوم که به طور مستقل گرفته شده است مورد تائید قرار گیرد.
– بار ویروسی اچ آی وی (تست کمی): در صورت تأیید عفونت ، باید بمنظور ارزیابی اندیکاسیون درمان و کنترل آن بار ویروسی HIV را مشخص کرد.

– بار ویروسی زیاد: بیشتر از 100.000 نسخه HIV1-RNA  در میلی لیتر است.

– آنتی ژن HIV-p24: در مرحله اولیه عفونت می توان نتیجه مثبت تست غربالگری HIV (نسل4 ) را توسط آنتی ژن  HIV-p24مورد تأیید قرار داد (موارد وسترن بلوت منفی).

درمان و پیش گیری:
درمان عفونت HIV باید بر اساس دستورالعمل های معتبر فعلی باشد (به مراجع علمی معتبر مراجعه نمائید).
ReferencesArbeitsgemeinschaft der Wissenschaftlichen Medizinischen Fachgesellschaften (AWMF). S2- Leitlinie: Antiretrovirale Therapie der HIV-Infektion. Leitlinien-Register Nr 055/001 2008(72). Mertens T, Haller OA, Klenk HD. Diagnostik und Therapie von Viruskrankheiten: Leitlinien der Gesellschaft für Virologie. 2 ed. Urban & Fischer Verlag, 2004(165).