LexiconDiphtheria Corynebacterium diphtheriae
تاریخ ایجاد و یا تغییر1400/11/3 
پارامترهای موجودCulture
عامل عفونت:
دیفتری توسط Corynebacterium diphtheriae ، یک باکتری میله ای گرم مثبت ، ایجاد می شود . مهمترین عامل بیماری زایی سم دیفتری است. C. pseudotuberculosis و C. ulcerans نیز می توانند سم دیفتری تولید کرده و یک تصویر بالینی مشابه ایجاد کنند.
سرایت و انتشار بیماری:
انسان تنها منبع عفونت است. انتقال دیفتری معمولاً بصورت عفونت قطره ای از افراد بیمار یا بدون علامت صورت می گیرد. C. ulcerans همچنین در حیوانات از جمله گربه منتقل می گردد.
کلینیک:
دوره کمون: 2 – 6 روز
عفونت موضعی: درگیری غشاء مخاطی ، به ویژه در گلو ، بینی و همچنین در ملتحمه و به طور فزاینده ای در زخم ها. در ابتدا قرمز شدن غشای مخاطی ، بعداً تشکیل پسودوممبران (غشاء کاذب یا پوشش های مایل به سفید که محکم به مخاط متصل هستند). غشاها می توانند به حنجره ، نای و برونش گسترش یافته و منجر به باریک شدن تهدید کننده مجاری تنفسی شوند. پس از 4 تا 5 روز بهبودی تدریجی همراه با رد و مایع شدن غشاهای کاذب و یا انتقال به مرحله مسمومیت سیستمیک.
مسمومیت سیستمیک: نارسایی سمی گردش خون ، تب شدید ، میوکاردیت ، آسیب کبدی و کلیه ، تورم شدید گردن ، علائم عصبی ، به ویژه فلج در ناحیه اعصاب جمجمه.
تشخیص:
C. diphtheriae را می توان از لکه های ناحیه پسودومبران کشت داد. ظن بالینی دیفتری باید به آزمایشگاه گزارش شود ، زیرا برای این منظور باید از محیط های کشت خاص استفاده شود .
درمان و پیش گیری:
حتی در موارد مشکوک به دیفتری گلو ، باید برای خنثی کردن سم از آنتی سرم اسب استفاده کرد و تحت هیچ شرایطی نباید منتظر تشخیص میکروبیولوژیکی بود. علاوه بر این تجویز پنی سیلین الزامی است. قابل توجه است که تجویز تنهای آنتی بیوتیک تاثیری در روند بیماری ندارد. جداسازی بیمار الزامی است. اسمیرهای کنترل از افراد در تماس با بیمار باید گرفته و آنتی بیوتیک تجویز شود ، در صورت لزوم ، ایمن سازی فعال باید انجام گردد. واکسیناسیون فعال با توکسوئید دیفتری طبق توصیه مراجع بهداشت و درمان. (واکسیناسیون علیه سم دیفتری و نه علیه باکتری) . بنابراین یک فرد واکسینه شده می تواند حامل عامل بیماری زای دیفتری باشد و بدون اینکه خودش بیمار شود ، آن را گسترش دهد.