Digoxin

Lab Test	Digoxin
تاریخ ایجاد و یا تغییر	1400/11/3
متد	ECL
نوع و حجم نمونه	0.5ml serum نمونه گیری 8 ساعت پس ازآخرین مصرف
اندیکاسیون	کنترل درمان با Digoxin
محدوده مرجع	به جواب آزمایش مراجعه نمائید.
اطلاعات کوتاه	طول نیمه عمر حدودا 1 تا 2 روز
اطلاعات بیشتر	در مقایسه با دیجیتوکسین ، دیگوکسین ، به عنوان یک گلیکوزید هیدروکسیله هیدروفیل است و بنابراین فارماکوکینتیک متفاوتی دارد: فقط 50-80٪ از آن پس از خوردن جذب می گردد. بیش از 50٪ از آن به صورت آزاد در پلاسما یافت می شود که از نظر بیولوژیکی فعال است . طول نیمه عمر آن نسبتاً کوتاه و حدود 1 تا 2روز می باشد. حالت پایدار(Steady State) پس از تقریباً 1 هفته به دست می آید. بیشترین مقدار از دیگوکسین تجویز شده (حدود80٪) ،  به صورت آزاد و متابولیزه ، از طریق کلیه دفع می شود. بنابراین دفع آن به طور عمده به عملکرد کلیه بستگی دارد، در حالی که متابولیسم آن در کبد ، گردش انتروهپاتیک و دفع از طریق صفراوی- مدفوع نقش کمتری دارد. ارزیابی: سطح سرم باید در ارتباط با اثر بالینی (و یافته های ECG) تفسیر شود ، زیرا حساسیت نسبت به دیگوکسین از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است (دامنه های غلظت درمانی و سمی با هم تداخل دارند). اثرات سمی بیشتر در سطح سرمی بیشتر از 2 – 2.5 میکروگرم در لیتر رخ می دهد ، اما در حدود 10٪ از بیماران اثرات سمی در محدوده 1 – 2 میکروگرم در لیتر ظاهر می شود. کاهش تحمل دیگوکسین به عنوان مثال در هیپوکالمی ، هیپومنیزیمی ، هیپرکلسمی ، آلکالوز وهیپوکسی عضله قلب قابل ملاحظه است.   بیش مصرفی ( over dose) در استفاده کنندگان از ضربان ساز قلب (pacemaker)، بعلت عدم ظهور تغییرات تیپیک در  ECG، بیشتر مشاهده می شود. علائم شروع مسمومیت: آریتمی قلبی ، حالت تهوع ، استفراغ ، سردرد ، خستگی ، اختلالات خواب ، اختلالات بینایی (دید رنگی) و مواردی از این و غیره.