Cryoglobulin

Lab Test	Cryoglobulin
تاریخ ایجاد و یا تغییر	1400/11/3
متد	precipitation
نوع و حجم نمونه	5ml سرم که تحت شرایط زیر تهیه شده باشد. نمونه گیری را با استفاده از سیستم نمونه گیری که از قبل گرم شده باشد (لوله در حرارت37درجه سانتیگراد) ، انجام دهید و سپس خون را بلافاصله به مدت 2 ساعت به صورت ایستاده در دمای 37 درجه سانتیگراد قرار دهید. سپس حدود5 میلی لیتر از سرم نمونه گرم را در ظرف نمونه جداگانه پیپت کرده و آنرا با برچسب کرایوگلوبولین مشخص کنید.. اگر جداسازی سرم و لخته خون ناکافی باشد ، می توان قبل از پیپت کردن ، نمونه را بدون خنک شدن به مدت کوتاهی سانتریفیوژ کرد (1 min, 3.000 x g).
اندیکاسیون	-موارد مشکوک به واسکولیت -علائم نامشخص رینود -بیماریهای لنفوپرولیفراتیو -هپاتیت B و یا C مزمن
محدوده مرجع	به جواب آزمایش مراجعه نمائید.
اطلاعات بیشتر	کرایوگلوبولین ها ایمونوگلوبولین هایی هستند که در صورت خنک شدن در زیر دمای طبیعی بدن بصورت تجمع برگشت پذیر رسوب می کنند و با گرم شدن مجدد تا 37 درجه سانتیگراد دوباره حل می شوند.  از لحاظ بالینی خونریزی پوست ، پدیده رینود ، واسکولیت ، گلومرولونفریت و علائم عصبی (به ویژه نوروپاتی های محیطی) قابل مشاهده می باشند. با استفاده ار روش Immunfixation می توان ترکیب کرایوگلوبولین ها و نوع کرایوگلوبولینمی را مشخص نمود. نوع I (10-15٪ موارد): یک ایمونوگلوبولین مونوکلونال (IgG ، IgA یا IgM ، به ندرت زنجیره های سبک): در پلاسموسیتوما ، بیماری Waldenström و لنفوم های غیر هوچکین با درجه بدخیمی پایین. نوع II (50-60 از موارد): کرایوگلوبولین های مخلوط (2 و یا بیشتر از 2 ایمونوگلوبولین ، یکی از آنها مونوکلونال است ؛ در اغلب موارد IgM مونوکلونال (با فعالیت روماتوئید فاکتور) با IgG پلی کلونال واکنش می دهد): در بیماری های لنفوپرولیفراتیو و روماتولوژیکی ، عفونت ها و غیره   نوع III (25 – 30٪ موارد): كرایوگلوبولین های پلی كلونال :متشکل از چندین ایمونوگلوبولین پلی كلونال (IgM پلی كلونال با فعالیت روماتوئید فاكتور با IgG واکنش نشان می دهد): در بیماری های روماتولوژیکی و عفونت های مزمن. Cryofibrinogen به رسوبات متشکل از فیبرینوژن ، فیبرین و فیبرونکتین اطلاق می شود. کرایوفیبرینوژنمی از نظر بالینی با تمایل به خونریزی یا انسداد عروق همراه است.
ارزیابی	کرایوگلوبولینمی های نوع II و III (در بیماری های روماتولوژیکی و عفونی مانند مونونوکلئوز ، سیتومگالی ، سفلیس ، هپاتیت B و C) از نظر بالینی دارای اهمیت هستند. میزان کرایوگلوبولین به طور کلی با شدت علائم بالینی ارتباط ندارد ، اما پیگیری وکنترل فردی با تعیین میزان کمی آن امکان پذیر است. در هپاتیت مزمن B و C ، کرایوگلوبولینمی اغلب با گلومرولونفریت غشایی-پرولیفراتیو همراه است (در گلومرولها رسوبات مجتمع های ایمنی و مکمل C3 قابل تشخیص است).
عوامل موثر در نتیجه آزمایش	اگر سرم در دمای 37 درجه سانتیگراد به دست نیامده و مقررات حمل و نقل آن رعایت نشود ، امکان نتایج منفی کاذب وجود دارد (اطلاعات دقیق را در نوع حجم نمونه مشاهده کنید!) در صورت لزوم ، برای رد كردن كرایوگلوبولینمی باید آزمایش در چندین نوبت انجام شود. غلظت مکمل C4 می تواند به عنوان یک نشانگر جایگزین برای کرایوگلوبولینمیا (مصرف مکمل) استفاده شود.