LexiconCandida Infection
تاریخ ایجاد و یا تغییر 1402/1/6
  عامل بیماری
کاندیدا یک قارچ مخمری ، جوانه زن و پاتوژن اختیاری (facultative pathogen) است . از جمله  شایع ترین کاندیدا های بیماری زا می توان به C. albicans و به ندرت C. glabrata، C. krusei، C. parapsilosis و غیره اشاره کرد.  

مسیر عفونت و گسترش
عفونت‌های کاندیدا معمولاً عفونت‌های درون‌زا هستند که در شرایط نقص ایمنی موضعی یا عمومی عارض و در سطح پوست و غشاهای مخاطی کلونیزه می شوند.. عوامل خطر برای عفونت های محلی کاندیدا عبارتند از: محیط مرطوب و گرم پوست و استروئید درمانی موضعی، عوامل خطر برای عفونت های تهاجمی کاندیدا شامل ایجاد دسترسی به ورید مرکزی (کاتتر ورید مرکزی یا CVC)، سرکوب سیستم ایمنی، درمان آنتی بیوتیکی، در شرایط پس از جراحی و غیره است.

کلینیک
عفونت های محلی کاندیدا  
* برفک با پدهای سفید با تمایل به پوسته شدن روی زمینه قرمز
* اینترتریگو با قرمز شدن واضح محل عفونت و تمایل به پوسته شدن
* اونیکومایکوزیس

عفونت های سیستمیک کاندیدا:
* عفونت قارچی خون : تب، لرز، خطر درگیری اندام ها از طریق گسترش هماتوژن (آبسه های قارچی در کبد، طحال، کلیه ها و غیره)
* پنومونی با کانون های قارچی متعدد
* اندوفتالمیت، مننژیت، اندوکاردیت و غیره.

تشخیص
در موارد  بالینی مشکوک به کاندیدیازیس موضعی یا سیستمیک ، باید همیشه از نمونه های مربوطه (سواب، پوست/ ناخن، مدفوع، کشت خون، مایع نخاع، ادرار، ترشحات تنفسی، نوک کاتتر و غیره) کشت انجام شود. بدین ترتیب امکان تعیین مقاومت نسبت به رایج ترین داروهای ضد قارچ نیز فراهم می شود.
علاوه بر این می توان در موارد کاندیدیازیس سیستمیک از تشخیص آنتی ژن کاندیدا و آنتی بادی های مربوطه در سرم نیز استفاده کرد. با توجه به تغییرات کوتاه مدت تیتر آنتب بادی، کنترل های کوتاه مدت توصیه می شود. افزایش اندکی تیتر آنتی بادی اغلب در مایکوزهای پوست/مخاط و کلونیزاسیون کاندیدا یافت می شود. در نوزادان و شیرخواران آنتی بادی های IgG با تیتر پایین نیز می تواند نشان دهنده عفونت باشد.
اما در مورد عفونت های موضعی، استفاده از سرولوژی چندان معنی دار نیست. تشخیص کاندیدا- DNA در موارد خاص از جمله در اندوکاردیت یا اندوفتالمیت ( با استفاده از  نمونه بیوپسی و آسپیراسیون) می تواند مفید باشد.

 درمان و پیشگیری
درمان ضد قارچی با داروهای ضد قارچ طبق دستورالعمل انجام می شود؛ فلوکونازول معمولاً برای C. albicans موثر است. در مورد عفونت های سیستمیک و عود کننده، تعیین مقاومت باید انجام شود.