Campylobacter infection

Lexicon	Campylobacter infection ( campylobacteriosis )
تاریخ ایجاد و یا تغییر	1402/1/6
	عامل بیماری کمپیلوباکتر باکتری های میله ای شکل گرم منفی هستند که از جمله شایع ترین علل گاستروانتریت باکتریایی محسوب می شوند. گونه‌های بیماری‌زای انسانی عمدتاً شامل Camyplobacter jejuni، Campylobacter fetus و Campylobacter coli هستند. مسیر عفونت و گسترش عفونت معمولاً از طریق غذای آلوده (گوشت، تخم مرغ، شیر)، به ندرت از طریق آب آلوده (حمام کردن) و یا تماس مستقیم فرد با مدفوع یا خود حیوان آلوده رخ می دهد. مخازن پاتوژن عمدتاً دام ها (طیور، خوک، گاو، گوسفند و غیره) هستند. کلینیک * دوره کمون: 1 تا 5 روز * حدود 50 درصد عفونت ها بدون علامت هستند. * انتروکولیت همراه با تب،اسهال آبکی، مخاطی، اغلب خونی، درد شکمی و اغلب کرامپ های شدید شکمی * تصویر بالینی سپتیک نادر است (معمولاً توسط  Campylobacter fetus ) که به ویژه در مبتلایان به نقص ایمنی، نوزادان وبیماران مبتلا به HIV قابل مشاهده است. * پس از عفونت، ممکن است که بیماری های ثانویه نظیر آرتریت واکنشی، سندرم گیلن باره (GBS) عارض گردد. کمپیلوباکتردر 50 درصد از موارد GBS دخالت دارد. تشخیص * گاستروانتریت: تشخیص آنتی ژن کمپیلوباکتر در مدفوع، کشت پاتوژن از مدفوع * آرتریت واکنشی و GBS: تشخیص آنتی بادی های کمپیلوباکتر (آنتی بادی های کلاس IgA/IgG) در سرم. قابل توجه است که افزایش آنتی بادیهای کلاس IgA مدت زمان طولانی‌تری قابل تشخیص می باشند. در انتریت حاد کمپیلوباکتر، معمولاً آنتی بادی کلاس IgA افزایش اندکی نشان می دهد و آنتی بادی IgG معمولا وجود ندارد یا میزان آن بسیار کم است.   درمان و پیشگیری گاستروانتریت معمولاً خود به خود بهبود می یابد.  برای درمان عفونت های شدید، عود کننده یا خارج روده ای می توان از آنتی بیوتیک ها (ماکرولیدها، فلوروکینولون ها) استفاده کرد.