ICA یا آنتی بادی بر علیه جزایر لانگرهانس پانکرآس از جمله مارکرهای سرمی مطلوب در تشخیص دیابت تیپ I محسوب می شود. اتو آنتی بادیهای مذکور از کلاس IgG هستند و بر علیه چندین آنتی ژن از سلولهای جزایر واکنش نشان می دهند. اکثر آنتی ژنهای هدف در سطح ملکولی شناسائی شده اند.

در مجموع می توان چهار آنتی بادی مختلف را شناسائی کرد:

  • آنتی Islet cell cytoplasmic antigen
  • آنتی Glutamic acid decarboxylase  – GAD
  • آنتی Islet cell protein  IA-2  که عضوفامیل tyrosine phosphatases است
  • و آنتی آنسولین

تشخیص ICA از آن جهت حائز اهمیت است که می توان توسط آن اتوآنتی بادی بر علیه چندین آنتی ژن را شناسائی کرد.

متد: IIFT

کاربرد:

  • محک زدن ریسک دیابت تیپ I
  • دیابت مشکوک به Latent insulin-dependent diabetes melitus in adulthood

تفسیر:

ICA در بدو تشخیص دیابت وابسته به انسولین در کودکان و نو جوانان در حدود۸۰ در صد از موارد و در بزرگسالان در ۷۰ تا ۸۰ درصد از موارد مثبت است. پس از ظهور بیماری شیوع اتو آنتی بادی به سرعت کاهش یافته و حدودا پس از ۱۰ سال تنها در ۱۰ درصد از بیماران قابل تشخیص است. ICA در جمعیت های نرمال در ۱ تا ۳ در صد از کودکان و نوجوانان مثبت است. خویشان درجه یک افراد مبتلا به دیابت تیپ I در ۲ تا ۶ درصد از موارد ICA مثبت هستند. هر دو گروه تحت ریسک ظهور دیابت تیپI قرار دارند .