Covid-19

Coronavirus Disease 2019

در تاریخ 31 دسامبر 2019 ، دفتر WHO در کشور چین از انباشت ذات الریه با علت نامشخص در ووهان مطلع شد. طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت ، مقامات چین در 7 ژانویه سال 2020 نوع جدیدی از كرونا ویروس را عامل بیماری تشخیص دادند. ، این ویروس ، مانند ویروس SARS ، به بتا کرونا ویروسها تعلق دارد و به SARS-CoV-2 معروف است.

مسیر عفونت و شیوع آن

اصلی ترین راه انتقال ویروس Covid 19 ، انتقال از طریق قطرات تنفسی است . ویروس هنگامی که فرد آلوده سرفه، عطسه، یا مکالمه می کند، در ترشحات تنفسی رها می شود و در صورتی که تماس مستقیم با غشاهای مخاطی وجود داشته باشد، می تواند افراد دیگر را آلوده کند. همچنین عفونت در صورت لمس سطح آلوده و سپس لمس چشم، بینی یا دهان می تواند رخ دهد.

این بیماری پس از کشف به ویژه در چین به سرعت رواج یافته است و منجر به عفونت های وارداتی و عفونت های ثانویه در سایر کشورها در سراسر جهان شده است.

کلینیک

Covid 19 باعث ایجاد عفونت مجاری تنفسی و ریه ها می شود. علائم آن شامل تب ، سرفه و تنگی نفس است. طبق اطلاعات فعلی ، میزان مرگ و میر کمی کمتر از 2 درصد است که به طور قابل توجهی پایین تر از SARS می باشد.

تشخیص آزمایشگاهی

I. تست  Covid19-PCR  را می توان با استفاده ازتست PCR در ترشحات تنفسی و سواب های گلو / نازوفارنژ تشخیص داد. آزمایش PCR باید در وهله اول در رابطه با موارد زیر انجام شود:

●  در بیماران مبتلا به تب و / یا علائم دستگاه تنفسی تحتانی ،

●  تماس نزدیک با یک مورد تأیید شده یا مشکوک COVID-19 ، از جمله کار در مراکز درمانی داشته است. تماس نزدیک شامل قرار گرفتن در فاصله ی کم تراز 2 متر از بیمار برای مدت طولانی در حالی که وسایل حفاظت شخصی نداشته و یا تماس مستقیم با ترشحات عفونی داشته؛ در حالی که تجهیزات محافظ شخصی نداشته است.

 ● اقامت کنونی یا مسافرت اخیر (در طی 14 روز گذشته) به مناطقی که انتقال در جامعه آنها گزارش شده است، داشته است (به عنوان مثال ، چین ، کره جنوبی ، ایتالیا ، ایران ، ژاپن)

مواجهه بالقوه از طریق حضور در رویدادها یا  حضور در تشکیلات خاصی که موارد COVID-19 گزارش شده است.

●درصورتی که نتوان یک علت جایگزین در بیماران مبتلا به بیماری شدید دستگاه تنفسی تحتانی شناسایی کرد، باید احتمال COVID-19 نیز در نظر گرفته شود، حتی اگر در معرض مواجهه واضحی قرار نگرفته باشد.

II . تشخیص آنتی بادی

1- تست تشخیص آنتی بادی از کلاس IgG و IgM :
حساسیت و ویژگی آنتی بادی از کلاس IgM برابر با 79.4% و 97.3% است.
حساسیت و ویژگی آنتی بادی از کلاس IgG برابر با 94.1%  و 98.3% است.
نتیجه منفی آزمایش احتمال عفونت را به طور کامل رد نمی کند.
نتیجه مثبت کاذب آزمایش ممکن است در رابطه با واکنش متقاطع با سایر آنتی بادی ها مشاهده شود.
برای اهداف تشخیصی ، نتیجه تست باید همیشه در رابطه با تاریخچه بیماری، زمان نمونه برداری و توجه به شروع علائم بیماری ، یافته های مولکولی و رادیولوژی ارزیابی شود.
در موارد قرار گرفتن نتیجه در محدوده مرزی، باید تست را پس از چند روز بر روی یک نمونه تازه تکرار کرد.
در صورت نتیجه IgG منفی و وجود یافته های بالینی مثبت، باید تست را بعد از یک یا دو هفته تکرار کرد.

2- سنجش آنتی بادی خنثی کننده Anti Neutralizing Sars Cov-2 IgG

عفونت با ویروس  SARS-CoV-2 باعث القای پاسخ های ایمنی اکتسابی شده که نتیجه آن ظهور آنتی بادیهای اختصاصی علیه آنتی ژنهای ویروسی در گردش خون است. قابل توجه آنکه تمامی آنتی بادیهای تولید شده قدرت و توان مهار اتصال ویروس به گیرنده سطح سلولهای میزبان و مهار تکثیر ویروس را ندارند. تنها بخشی از این آنتی بادیها که توان مهار و خنثی سازی ویروس را دارند به عنوان آنتی بادیهای خنثی کننده در نظر گرفته می شوند.

پیش گیری و درمان:

یک درمان اختصاصی ضد ویروس Covid 19 هنوز در دسترس نمی باشد . جهت پیش گیری باید  علاوه بر واکسیناسیون،  به دستورات بهداشتی که توسط مراجع مسئول ارائه شده اند توجه خاص مبذول داشت .

Ref.RKI,Germany