کمبود ویتامین B12:
از آنجا که ویتامین B12 دارای نیمه عمر بسیار طولانی است ، یعنی بدن می تواند آن را برای مدت بسیار طولانی ذخیره کند ، کمبود ویتامین B12 بسیار کند ایجاد می شود. بعبارت دیگر اگر تأمین ویتامین B12 به طور کامل متوقف شود ، بدن هنوز می تواند از ذخایر خود در کبد برای حدود دو تا سه سال و قبل از اینکه کمبود آن آشکار شود، استفاده کند. ویتامین B12 علاوه بر کبد ، در مغز ، قلب و ماهیچه های اسکلت نیز ذخیره می شود.
علت کمبود ویتامین B12 می تواند ناشی از رژیم غذائی و عدم تکافوی آن باشد. اما علت رایج تر اختلال در ظرفیت جذب B12 در دستگاه گوارش است. به طور معمول ویتامین ها می توانند مستقیماً از طریق روده ها جذب و وارد بدن شوند ، اما ویتامین B12 نیاز به یک پروتئین انتقال دهنده ، به اصطلاح یک فاکتور داخلی (intrinsic factor) نیاز دارد.در افراد مسن، تولید این فاکتور داخلی توسط سلولهای معده، اغلب دچار اختلال می شود که علت آن آتروفی غشای مخاطی معده است. علاوه بر این ، تولید فاکتور داخلی ممکن است که در رابطه با التهاب مزمن مخاط معده ، داروهایی مانند امپرازول که مانع از تولید اسید معده می شود و همچنین التهاب شدید روده مانند بیماری کرون ، ظاهر شود.
ویتامین B12 همچنین مسئول فعال شدن اسید فولیک در بدن است. بنابراین کمبود ویتامین B12 می تواند سبب کمبود اسید فولیک نیز گردد.