کمبود آهن:

کمبود آهن شایع ترین کمبود تغذیه ای در سراسر جهان محسوب می شود. علاوه بر عدم تامین آهن (تغذیه!) ، افزایش نیاز (به عنوان مثال در دوران بارداری یا شیردهی) از دست دادن آهن نیز می تواند منجر به کمبود آن شود. این مسئله اغلب در رابطه با از دست دادن خون مثلا در پی قاعدگی سخت ، اثر جانبی برخی داروها و یا بیماریهائی مانند بیماری کرون ، بیماری سلیاک یا التهاب مزمن مخاط معده مشاهده می شود.

کاهش سطح آهن در خون منجر به کمبود گلبول های قرمز خون (کم خونی) می شود. اولین علائم احتمالی آن رنگ پریدگی ، خستگی یا مشکل در تمرکز است. اما سیستم ایمنی یا سیستم عصبی نیز می توانند در اثر کمبود آهن دچار اختلال شده و شکایات مربوطه را ایجاد کند.

کمبود آهن معمولاً با مکمل های آهن ( تحت نظر پزشک) یا رژیم غذایی غنی از آهن درمان می شود.