چرا بدن به مس نیاز دارد؟
ذرات مس با بار الکتریکی، جزء ضروری از پروتئین های متعدد در بدن انسان هستند . بعبارت دیگر پروتئین های مذکور نمی توانند بدون مس از عهده وظایف خاص خود بر آیند. پروتئین های وابسته به مس (آنزیم ها) وظایف و خواص متفاوتی دارند:
* حدود 80 تا 95 درصد مس در بدن انسان به پروتئین سرولوپلاسمین متصل است. این پروتئین مس را در بدن حمل و در اختیار بافت ها و اندام های مختلف قرار می دهد. سرولوپلاسمین علاوه بر عملکرد آن به عنوان انتقال دهنده و ذخیره کننده مس ، برای انتقال و استفاده از آهن که در تشکیل هموگلوبین خون نقش اساسی دارد، ضروری است.* مس به عنوان جزئی از آنزیم سیتوکروم- -C اکسیداز ، در متابولیسم انرژی نقش دارد. این آنزیم بدون مس کار نمی کند و کمبود آن کمبود انرژی در سلول های بدن را در پی دارد. بعلاوه این عنصر برای تولید اجزای غلاف عصبی (میلین) رشته های عصبی (نورون ها) ضروری است.
* پیوند عرضی کلاژن و الاستین در بافت همبند توسط پروتئین –لیزیل- اکسیداز حاوی مس صورت می گیرد.
* پروتئین تیروزین کیناز در ایجاد رنگدانه های پوست ، مو و چشم نقش دارد.
* پروتئین مهم دیگر وابسته به مس ، سوپراکسید دیسموتاز (SOD) است که رادیکال های آزاد مضر را از بین می برد. رادیکال های آزاد می توانند به مواد ژنتیکی و سایر اجزا و بافت های بدن آسیب برسانند.
* آنزیم دیگری با نام دشوار دوپامین-بتا-هیدروکسیلاز در تولید مواد پیام رسان در اعصاب نقش دارد.