Diabetes during pregnancy
بيمار عزيز
طی دوران بارداری ممکن است زنانی که در حقيقت مبتلا به مرض قند نيستند نيز دچار نوعی ديابت شوند که ديابت حاملگی (gestational diabetes) ناميده ميشود . بر اساس مطالعات علمی انجام شده حدود 2 تا 12 درصد از زنان حامله دچار اين بيماری ميشوند . قابل توجه است که پس از وضع حمل معمولا اثری از اين ديابت باقی نميماند .
ريسک برای مادر و کودک : در مادران مبتلا به ديابت حاملگی بسختی ميتوان به علائم بالينی مرتبط دست يافت . در پاره ای از موارد ممکن است که بيمار دچار افزايش تشنگی و تکرر ادرار باشد . وليکن اين گروه از مادران در معرض ريسک عفونت مجاری ادرار ، التهاب واژن و افزايش فشار خون هستند . عدم شناخت ديابت حاملگی ممکن است که منجر به پی آمد های خطرناک برای کودک شود .
خلاصه اطلاعات مهم در رابطه با ديابت حاملگی: غلظت بالای گلوکز در خون مادر سبب افزايش توليد انسولين در جنين ميشود . نتيجه اين فعل و انفعال افزايش غير طبيعی اندازه و وزن جنين است . در اين رابطه و بواسطه بالا رفتن ميزان ادرار، به حجم مايع آمنيون افزوده ميشود . اين تغييرات در مجموع ممکن است که به تولد نابهنگام (premature birth) منتهی گردد. از طرف ديگر افزايش وزن تولد اغلب با عوارض و عواقب خاص در جريان وضع حمل همراه است . تاخير در تکامل جنين، نقص خلقت (deformity) و حتی مرگ جنين (miscarriage) از جمله عوارض ديابت حاملگی است . بعد از وضع حمل، نوزاد مکررا دچار کاهش قند خون يا هيپوگليسمی شده، بطوريکه انتقال به بيمارستان و معالجه نوزاد برای چند روز الزامی خواهد بود .
تشخيص : اندازه گيری ميزان قند خون در حالت ناشتا معمولا جهت تشخيص ديابت حاملگی قابل اعتماد نيست . همينطور تشخيص گلوکز در ادرار نيز برای اين منظور کافی نميباشد . متد نسبتا قابل اطمينان تست تحمل گلوکز (oral glucose tolerance test = oGTT ) است . بسياری از متخصصين بر اين باورند که بايد عموم زنان حامله را در هفته های 24 تا 28 حاملگی توسط اين متد مورد غربالگری قرار داد . در صورتيکه فاکتورهای ريسک نظير اضافه وزن و ديابت فاميلی شناسائی شده باشند ، لازمست که oGTT در طی سه ماهه نخست حاملگی صورت گرفته و دو کنترل ديگر در طی هفته های 24 تا 28 و هفته های 32 تا 34 انجام شود .
تست تحمل گلوکز (oral glucose tolerance test = oGTT ) :
جهت تشخيص ديابت حاملگی ميتوان از دو تست 50g و 75g oGTT استفاده کرد . بدين معنی که زن حامله نخست 50 گرم گلوکز حل شده در آب را نوشيده و سپس يکساعت پس از آن جهت اندازگيری گلوکز در خون ، نمونه گيری ميشود . چنانچه غلظت گلوکز در خون بالا باشد، تست 75 گرم oGTT انجام ميشود. برای اين منظور زن حامله در حالت ناشتا محلول 75 گرم گلوکز را نوشيده و نمونه گيری خون در سه نوبت يعنی قبل از نوشيدن گلوکز، يکساعت و دو ساعت بعد از آن انجام ميشود .
پس از تشخيص ديابت حاملگی چه بايد کرد ؟
تغيير در رژيم غذائی وافزايش فعاليت بدنی معمولا کافی است. البته ممکن در که در موارد خاص و با تشخيص پزشک معالج به تزريق انسولين نيز نياز باشد . بعلاوه کنترل توسط اولترا سوند بايد در فواصل کوتاه تر برنامه ريزی شده ، پزشک و/يا مامای مسئول وضع حمل در جريان امر قرار داده شوند . پس از وضع حمل بايد ميزان گلوکز در خون مادر و نوزاد کنترل شود .
برای کسب اطلاعات بيشتر لطفا به پزشک مورد اعتماد خود مراجعه نمائيد .