داستان کشف HbA1c
شناسائی و استفاده از مقدار HbA1c به عنوان یک روش استاندارد ، گامی تعیین کننده برای کنترل درمان دیابت بود. تعیین انواع مختلف هموگلوبین (HbA1 ، HbA2 و HbF) در سال 1955 انجام شد و به دنبال آن جداسازی و شناسایی زیرگروه های HbA1 (یعنیHbA1a ، HbA1b و HbA1c) در سال 1958 صورت گرفت.
اگر چه در دهه 1970 اتصال بین HbA1c با گلوکز مورد تایید مجامع علمی قرار گرفت ، لیکن قبلا و در سال 1968 دکترساموئل رهبر، متخصص اطفال در تهران، موفق به تشخیص افزایش غلظت HbA1c در افراد مبتلا به دیابت شده و این اعلاعات را منتشر کرده بود.اندازگیری کمی HbA1c زمانی اهمیت بیشتری پیدا کرد که ثابت شد، کاهش سطح گلوکز خون منجر به کاهش مقدار HbA1c می شود. توسعه روشهای جدید در تعیین و تجزیه و تحلیل آنها در سالهای بعد و به ویژه از آغاز دهه هشتاد پیش رفت بسیار داشت. امروزه با روشهای آزمایشگاهی مدرن ، می توان مقدار HbA1c را در عرض چند دقیقه تعیین و بنابراین متابولیسم بیمار دیابتی را تحت کنترل دقیق قرار داد.