سندرم خستگی مزمن (chronic fatique syndrome =CFS):
سندرم خستگی مزمن زمانی مطرح می شود که برای آن علت ديگری نتوان يافت و حد اقل 4 علامت از علائم هشت گانه زير در طی بيش از شش ماه ظاهر شوند :
غدد لنفاوی دردناک
گلودرد
درد ماهيچه
سردرد
درد در چند مفصل بدون تورم و سرخی
عدم رفع خستگی با وجود خواب کافی
فراموشی مداوم و عدم توان تمرکز
وخيم شدن حالت عمومی بدن در بيش از 24 ساعت پس از تحمل فشار و تقلای زياد
خستگی مزمن چگونه ايجاد می شود؟
هرگاه لازم باشد که بدن ما نسبت به فاکتورهای استرس زای خارجی واکنش نشان دهد ، اعمال غير ضروری را حذف و يا به عقب برمي گرداند . در اين رابطه می توان از اشتها و گردش خون در پوست ، سيستم ايمنی و ميل جنسی نام برد . علاوه بر کاهش هورمونها ، پيام رسانهای عصبی (neurotransmitter) نيز از مدار خارج شده که عدم تعادل در توانائی های روحی- روانی نظير حافظه کوتاه و بلند مدت را بدنبال دارند . بيماران مبتلا به سندرم خستگی مزمن اغلب از کاهش توانائی و اختلالات روان تنی (psychosomatic) نظير افسردگی و بيقراری داخلی رنج مي برند . به کمک يک آناليز آزمايشگاهی هدفمند می توان سندرم خستگی مزمن و شدت آنرا مشخص نمود . برای اين منظور بايد از دو چک آپ پايه و چک آپ اختصاصی استفاده نمود:
در چک آپ پايه با استفاده از شمارش کامل گويچه های خون (CBC) ، علائم برخی کمبودها ( نظير کمبود ويتامين B12، اسيد فوليک ، سلن و روی) ، اختلالات هورمونی (افزايش ويا کاهش هورمونهای غده تيروئيد و هورمونهای جنسی ) مورد بررسی قرار می گيرند .
در چک آپ اختصاصی ، سيستم ايمنی و عفونتهای ويروسی بررسی می شوند