بيماری پنجم يا اريتم عفونی
(fifth disease)Parvovirus B19,Erythema infectiosum,
انسان تنها ميزبان طبيعی اين ويروس محسوب ميشود . سلولهای هدف در اين عفونت را گويچه های پيشرو در رده گلبولهای قرمز، تشکيل ميدهند . اين عفونت در مناطق معتدله ، بيشتر درنيمه نخست سال و در بين اطفال سنين کودکستانی و دبستانی شايع است .
درحدود 50 درصد از همه بزرگسالان دردوران کودکی يا نوجوانی به اين عفونت دچارشده اند و يا بعبارت ديگر 50 درصد در مقابل عفونت اوليه ايمن نيستند .
ويروس توسط ترشحات عفونی دستگاه تنفس(برای مثال ،باسرفه کردن) سرايت پيدا ميکند . ريسک سرايت بيماری در افراد خانواده 50 تا 70 درصد است . دوره نهفتگی بيماری 13 تا 18 روز ميباشد .
علامت اين بيماری در کودکان نوعی کهير است (Erythema infectiosum) . عفونت مذکور در زنان اغلب با پلی آرترالژيت و يا پلی آرتريتيس متقارن همراه است که بيشتر مفاصل کوچک را گرفتار ميسازد .بندرت ممکن است که اين عفونت بصورت مزمن باقی بماند . در زنان حامله اين بيماری تا 30 درصد بدون علامت است .
ويروس B19 ميتواند در تمام طول حاملگی از طريق جفت به جنين منتقل شود .
عفونت پاروا ويروس B19 در زنان بار دار معمولا يک ناخوشی خفيف است وجنين نيز معمولا مشکلی که ناشی از پارواويروس B19 باشد،ندارد.
با اين همه، بعضی اوقات،عفونت پارواويروس B19 درجنين باعث کمخونی شديد، اختلالات قلب و عروق و هيدروپس جنينی ميشود و زن حامله ممکن است سقط جنين کند. ريسک هيدروپس جنينی تا حدود زيادی وابسته به هفته حاملگی است که در آن زن حامله به عفونت دچار شده است . بالاترين ميزان ريسک مربوط به ماههای 9 تا 20 حاملگی است . از جمله عوارض جنينی ماندگار که بسيار کم مشاهده ميشود، آنمی مادرزادی و التهاب ماهيچه قلب است.
تشخيص :
- عفونت حاد با B19 : توسط آنتی باديهای IgG و IgM صورت ميگيرد،
- تستهای اضافی : آزمايش PCR کمی در خون جهت بررسی نتيجه مثبت در تست سرولوژی در موارديکه علائم بالينی غير تيپيک است. بمنظور مشخص کردن زمان انتقال عفونت نيز از اين تست استفاده ميشود .
- نتايج غير طبيعی در اولترا سوند، سقط جنين دير هنگام و تولد جنين مرده .
در صورت منفی بودن IgG و IgM و مثبت بودن شرح حال در رابطه با تماس، لازم است که تست پس از حدود 2 تا 3 هفته تکرار شود. IgG مثبت و IgM منفی دلالت بر عفونت در گذشته دارد . بعبارت ديگر ميتوان گفت که در زمان گرفتن نمونه ، بيمار در مقابل B19 ايمن بوده است . قابل توجه است که آنتی بادی اختصاصی از کلاس IgM تنها در فاصله 4 تا 10 هفته پس از عفونت حاد در سرم قابل تشخيص است .
چنانچه در يک زن حامله عفونت حاد و يا عفونت در گذشته نزديک محرز باشد ، لازمست که با توجه به هفته حاملگی در فواصل 10 تا 12 هفته بطور مرتب به انجام اولترا سوند مبادرت شود .
در موارد منفی بودن آنتی بادی چه بايد کرد ؟
در موارد حاملگی: عدم تماس با افراد مبتلا به اريتم عفونی ( مشکل است ، زيرا بزرگسالان مبتلا به اين عفونت اغلب فاقد علائم بالينی هستند.) . در صورت تماس : اندازه گيری آنتی بادی .
برآمد عفونت در دوران حاملگی چيست ؟
عامل اريتم عفونی ويروس بسيار کوچک parvovirus B19 است . اطلاع از اين امر مهم است که اريتم عفونی در بزرگسالان، بر خلاف کودکان، اغلب بدون بثورات جلدی ميباشد. زنان باردار اغلب تنها با درد مفاصل نسبت به اين عفونت واکنش نشان ميدهند. عفونت حاد تنها به کمک اندازه گيری آنتی باديهای کلاس IgG و IgM ( و يا تشخيص DNA ويروس بطريق روشهای بيولوژيکی مولکولی) مقدور است . انتقال عفونت به جنين در حدود 33 درصد از موارد صورت ميگيرد . عفونت جنين ممکن است سبب کم خونی سخت که در 6 تا 8 درصد از موارد منجر به سقط جنين و در 3 تا 4 درصد منجر به هيدروپس جنينی ميشود .
کدام افراد تحت ريسک اين عفونت قرار دارند؟
زنان باردار فاقد آنتی بادی تحت ريسک عفونت با parvovirus B19 قرار دارند .
چگونه ميتوان از سرايت عفونت جلوگيری کرد ؟
عفونت زائی اين بيماری قبل از ظهور بثورات جلدی و يا علائم ديگر( که در بزرگسالان اغلب قابل تشخيص نيستند) به اوج خود ميرسد . بنابراين عملاً جلوگيری از سرايت بيماری مقدور نيست .
مراجع ( References)
1.Labor und Diagnose
2.AusgewählteThemen für Gynäkologen, Labor Limbach