آنتی بادی های تیروئید در بیماری های خود ایمنی

به منظور رد یک بیماری خود ایمنی به عنوان علت کم کاری یا پرکاری تیروئید ، باید وجود آنتی بادی های خاص در برابر اجزای تیروئید در خون را مورد بررسی قرار داد:

آنتی بادی های پراکسیداز تیروئید (Anti-TPO): پراکسیداز تیروئید آنزیمی است که عملکرد مهمی در تشکیل هورمون های تیروئید دارد. آنتی بادی های ضد پراکسیداز تیروئید معمولاً در تیروئیدیت هاشیموتو و سایر انواع تیروئیدیت و همچنین در بیماری گریوز در خون یافت می شود. قابل توجه است که این آنتی بادی ها در پنج درصد از افراد سالم نیز قابل تشخیص است. بنابراین نتیجه مثبت آنتی TPO به تنهایی اثبات کننده بیماری خود ایمنی نیست.
آنتی بادی های تیروگلوبولین (anti-TG): تیروگلوبولین یک پروتئین ذخیره کننده برای هورمون های تیروئید است. آنتی بادی های ضد تیروگلوبولین را می توان در تیروئیدیت هاشیموتو ، سایر انواع التهاب تیروئید ، بیماری گریوز ، سرطان تیروئید و در پنج درصد از افراد سالم تشخیص داد.
آنتی بادی های گیرنده TSH ، (Anti-TSH-R): گیرنده TSH “نقطه اتصال” هورمون TSH در تیروئید است. آنتی بادی های ضد گیرنده TSH معمولاً در بیماری گریوز یافت می شوند. این آنتی بادی ممکن است که در معدودی از سایر بیماری های تیروئید ظاهر شود . آنتی بادی های گیرنده TSH در افراد سالم منفی است.