تراکم استخوان وابسته به فاکتورهای بسياری ميباشد . از جمله می توان به فاکتورهای ژنتيکی ، جنس و هورمونها اشاره کرد . خانمها در سنين قبل از يائسگی با توجه به بالا بودن ميزان هورمون استروژن در قبال پوکی استخوان محافظت می شوند . پس از شروع دوران يائسگی ريسک ابتلاء به پوکی استخوان افزايش پيدا می کند . از طرف ديگر داروهای مختلف نظير کورتيزون ، در صورت مصرف مستمر، ممکن است که سبب کاهش تراکم استخوان شوند . همچنين برخی از بيماريها همچون بيماريهای کليه ، قلب ، کبد ، معده و روده در بسياری از موارد سبب کم شدن تراکم استخوان می شوند .
پوکی استخوان بسيار آرام و به تدريج صورت گرفته ومتأسفانه زمانی تشخيص داده می شود که آسيب های فراوانی را بوجود آورده است.
سوخت و ساز و دگرگونی استخوان (metabolism) قابل اندازه گيری است .تصور کنيد که در محلی يک ساختمان ساخته و يا تخريب شود که در هر دوحالت سبب توليد مقداری زباله می شود . چنين وضعيتی در رابطه با سيستم اسکلت بدن انسان نيز وجود دارد . به عبارت ديگر هر دو مکانيسم يعنی ساختمان و تخريب استخوان با توليد ترکيبات مخصوص سوخت و ساز توأم هستند که وارد جريان خون می شوند. اين ترکيبات را می توان در آزمايشگاه با اطمينان قابل توجه اندازه گيری کرد . به کمک اين آزمايش پزشک می تواند سرعت تخريب استخوان را مورد بررسی قرار دهد. اين مسئله از اهميت خاصی برخوردار است ، زيرا ريسک پوکی استخوان در آينده وابسته به تراکم فعلی استخوان و يا ساخت و تخريب فعلی آن دارد . بر خلاف اندازه گيری تراکم استخوان ، اين انديکاتورها به منظور تشخيص پوکی استخوان انجام نمی شوند ، بلکه اطلاعات مهمی را در رابطه با بالانس يا تراز متابوليسم استخوان در اختيار قرار ميدهد.