لنفوسیت چیست؟

لنفوسیت ها از جمله گلبول های سفید خون ( لکوسیت ها) محسوب می شوند و حدودا 20 تا 45 درصد از لکوسیت های خون را تشکیل می دهند.

لنفوسیت ها بیشتر در اندامهای به اصطلاح لنفاوی ثانویه ساکن هستند شامل:
  • طحالگره های لنفاویبافت لنفاوی مرتبط با غشای مخاطی (mucosa associated lymphoid tissue= MALT) بافتی است که در زیر غشای مخاطی اندام های مختلف قرار دارد و بخشی از دفاع ایمنی را عهده دار است. این بافت در قسمت های مختلف بدن یافت می شود و حاوی لنفوسیت ها است.
لنفوسیت های موجود در لایه سطحی (در اپیتلیوم) مخاط روده را لنفوسیت های داخل اپیتلیال (intraepithelial lymphocytes) نیز می نامند. عملکرد آنها دقیقاً روشن نشده است. این سلولها در زمینه بیماری سلیاک افزایش می یابند

لنفوسیت ها را می توان به دو گروه سلولهای B و سلولهای T تقسیم کرد. این نام ها به محل تشکیل سلول ها برمی گردند: لنفوسیت های B در مغز استخوان (English: bone marrow) و لنفوسیت های T در تیموس (Thymus) بوجود می آیند. این دو ناحیه از بدن به عنوان اعضای اصلی لنفاوی شناخته می شوند.

وظیفه لنفوسیت های B و T شناخت و مبارزه با عوامل بیماری زا است. آنها به سیستم ایمنی اکتسابی تعلق دارند که در طی سالها و از طریق تماس با کوچکترین ذرات در محیط زندگی ایجاد و تکامل پیدا می کنند. برخلاف سلول های سیستم ایمنی ” مادر زادی” (به عنوان مثال گرانولوسیت ها و مونوسیت ها) ، لنفوسیت ها نسبت به آنتی ژن های خاص تخصص پیدا می کنند، بطوریکه می توانند آنها را بشناسند و با آنها مبارزه کنند. آنتی ژن ها از جمله کوچکترین ساختارها هستند (عمدتا پروتئین ) که روی سلولهای غیر خودی و عوامل بیماری زا حضور دارند.

طبق تعریف ، سلولهای به اصطلاح کشنده طبیعی (سلولهای NK) نیز لنفوسیت هستند. با این حال بخشی از سیستم ایمنی مادر زادی بشمار می روند.