عفونت قارچی دستگاه تناسلی زنان

(Candida albicans vaginal mycosis)

علل عفونت قارچی دستگاه تناسلی زنان

وجود قارچهای جوانه زن در گستره ترشحات واژن يک امر غير عادی محسوب نميشود. بسياری از زنان در سنين باروری ( حدودا يک نفر از هر 10 نفر زن غير حامله و يک نفر از سه زن حامله) حامل تعداد کمی از اين قارچ در واژن و همچنين بطور همزمان در مدفوع و دهان ميباشند . بعبارت ديگر گرفتاری يا درگيری با قارچ هميشه بمعنی عفونت قارچی نيست . معمولا از تکثير قارچها با توجه به pH – اسيدی ( کمتر از 4.5) ناشی از متابوليسم لاکتوباسيلها که گلوکز را به لاکتات تبديل ميکنند، جلوگيری ميشود.

در صورتيکه اين فلور طبيعی توسط آنتی بيوتيک ها، مواد ضد عفونی کننده و يا شستن بيش از اندازه (بخصوص مصرف صابونهای قليائی) دچار آسيب و اختلال شود، قابليت عفونت با قارچهای جوانه زن ( و يا عوامل عفونی ديگر) افزايش پيدا ميکند . استفاده از داروهای ضد حاملگی حاوی اوستروژن و همچنين حاملگی ريسک عفونت قارچی را افزايش ميدهند . در اين موارد ممکن است که قارچها به عمق بافت مخاطی وارد و سبب بروز واکنشهای التهابی شوند . زنان مبتلا به ديابت که ميزان قند خون آنها تنظيم نشده است نيز تحت ريسک مذبور قرار دارند . بالاخره بايد توجه داشت که انتقال عفونت قارچهای جوانه زن (شبيه به  تريشوموناد ها ) توسط شريک جنسی نيز امکان پذير است .

شرح حال بيمار

عبارتست از خارش در ناحيه فرج، سوزش در ناحيه واژن و خروج فلور زرد رنگ غليظ که ممکن است در صورت عدم معالجه به التهاب شديد واژن منتهی شود . در ضمن لازمست که در گرفتن شرح حال بخصوص به استفاده بيمار از آنتی بيوتيکها، ديابت، داروهای ضد حاملگی، حاملگی و تماس جنسی توجه شود .

تشخيص توسط متخصص زنان

در معاينه اوليه التهاب و سرخی فرج ممکن است ملاحظه شود، وليکن مهم تر سرخی واژن، پوشش سفيد رنگ بافت مخاطی، سلولهای چرکين و قارچ است . بعلاوه اغلب ترشحات زرد رنگ و غليظ نيز قابل مشاهده ميباشد .

تشخيص آزمايشگاهی

گستره از ترشحات واژن : در اين گستره ميتوان قارچ جوانه زن را مشاهده کرد . وليکن در موارد عفونتهای قارچی طولانی معمولا قارچها قابل مشاهده نيستند و بايد برای اين منظور از کشت ترشحات استفاده کرد . در غير اينصورت تنها علائم بالينی جهت تشخيص در اختيار پزشک قرار دارند .

درمان : تشخيص قارچ کانديدا در گستره تهيه شده از واژن بمعنی الزام در اجرای درمان نيست. درمان تنها در شرايط وجود علائم بالينی و تحت نظارت پزشک مطرح خواهد بود .

جلوگيری :

جلوگيری از عفونت قارچی بخصوص در موارد عود کننده بسيار حائز اهميت است :

  • از شستشوی کردن مکرر واژن پرهيز شود
  • پس از مقاربت از داروهای اختصاصی خوراکی و يا موضعی استفاده گردد.
  • تقويت فلور طبيعی واژن توسط مواد پروبيوتيک ( نظير ماست) و يا پربيوتيک ( نظير گلوکز)

مراجع :

1-Labor und Diagnose

2-AusgewählteThemen für Gynäkologen